Aðfaranótt mánudags hringir síminn, þetta er mamma að láta mig vita að afi sé dáinn. Þó svo að ég hafi vitað að þetta væri yfirvofandi er alltaf erfitt að missa einhvern. Afi hefur jú alltaf verið til. Það er ekki oft sem mér verður illt í hjartanu mínu en þegar ég talaði við mömmu í símann fann ég hversu þungt hjartað sló í takt við tárin sem streymdu niður kinnarnar. Minningarnar eru endalausar. Þó svo að ég trúi ekki á mikið, ímynda ég mér og vill trúa því að núna séu afi og amma loksins saman á ný.

Sjáumst í næstu viku
Anna Dóra